Πέμπτη, 5 Ιουλίου 2007,17:00

Περιπλανώμενες σε μια απομακρυσμένη, βιομηχανική περιοχή ψάχναμε για μέρη που δεν ελκύουν το βλέμμα ενός κοινού περαστικού, για αόριστα τοπία, δηλαδή μέρη που δεν είναι φανερή η λειτουργία τους. Είδαμε πολλά αξιερεύνητα σημεία που έμοιαζαν εγκαταλελειμμένα αλλά είχαν στοιχεία που πρόδιδαν μία ίσως και περισσότερες δραστηριότητες του παρελθόντος. Αυτό μας έκανε να καταλάβουμε τη διαφορετική οπτική αντίληψη του χώρου με το πέρασμα του χρόνου.

Χάρτης από δορυφόρο

Αυτοσχέδιος χάρτης

1. Μόλος 2 .Προκάτ σπίτια 3.Σκουριασμένο καράβι





4.Στραπατσαρισμένο αυτοκίνητο 5.Ακτή Δυμαίων




Φτάνοντας στην παραλία, διαπιστώσαμε ότι μεταξύ στεριάς και θάλασσας υπήρχαν πολλά αντικείμενα σε διάβρωση και αποσύνθεση που δε μαρτυρούσαν τίποτα για την προηγούμενη αλλά ούτε και την τωρινή λειτουργία τους. Το πιο μεγάλο ερωτηματικό αποτέλεσε για μας μία δύσκολα προσβάσιμη σιδερένια και τσιμεντένια κατασκευή που εκτείνονταν από τους βράχους μέχρι 18 μέτρα στη θάλασσα. Θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι είναι ένας μόλος. Παρόλαυτα ξεφεύγει από την κλασσική κατασκευή του γνωστού μόλου, καθώς το σιδερένιο τμήμα δηλώνει μια εφήμερη χρήση. Επιπλέον, το τμήμα αυτό με την πάροδο του χρόνου φαίνεται να έχει διαβρωθεί και έχει γίνει απροσπέλαστο, δυσκολεύοντας τον περιπλανητή στην εξερεύνηση. Από κάποιους ερασιτέχνες ψαράδες μάθαμε τελικά ότι επρόκειτο για ένα μόλο όπου έδεναν συγκεκριμένες βάρκες οι οποίες μετέφεραν τους εργάτες μιας γαλλικής εταιρίας στα προκάτ παραλιακά σπίτια τους τα οποία βρίσκονταν δίπλα στο μόλο.

Αναρωτηθήκαμε τι ήταν αυτά τα προκάτ σπίτια και αποφασίσαμε να μπούμε μέσα σε ένα από αυτά και να τα εξερευνήσουμε μήπως βρούμε χρήσιμες πληροφορίες. Ο χώρος ήταν γεμάτος πεταμένα χαρτιά και άλλα σκουπίδια και ανέδυε μια άσχημη μυρωδιά.

Ψάχνοντας μέσα στα χαρτιά το μάτι μας έπεσε σε ένα χειρόγραφο σημείωμα. Πιθανόν είχε γραφτεί από το χέρι ενός εργάτη και συγκλονιστήκαμε όταν το διαβάσαμε και καταλάβαμε ότι επρόκειτο για ένα σημείωμα αυτοκτονίας ή εξαφάνισης του ίδιου ατόμου.

Η νύχτα που άπλωνε το εβένινο πέπλο της και δημιουργούσε μια ανατριχιαστική ατμόσφαιρα μας εμπόδισε να συνεχίσουμε την έρευνά μας χωρίς όμως να μειωθεί το ενδιαφέρον μας για το ανεξιχνίαστο παρελθόν της περιοχής.

Παρασκευή, 6 Ιουλίου 2007,11:00
Με τεταμένο το ενδιαφέρον συνεχίσαμε την αναζήτηση το επόμενο πρωί και βρήκαμε πολλά έγγραφα είτε τιμολόγια και λογαριασμούς είτε τοπογραφικά σχέδια για τη δημιουργία ενός νέου λιμανιού. Από έναν κακοδιατηρημένο χάρτη προσανατολιστήκαμε για το πού βρίσκεται ο μόλος σε σχέση με το εργοστάσιο της Πειραϊκής Πατραϊκής Εταιρίας. Φεύγοντας από το σπιτάκι καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι στο εργοτάξιο δούλευαν εργάτες για τη δημιουργία ενός λιμανιού το οποίο είχε αναλάβει η εταιρία ΠΑΡΝΩΝ Α. Ε. που εδρεύει στην Αθήνα.

Ακόμη, πήραμε μαζί μας μία φωτογραφία που απεικόνιζε το εργοτάξιο σε λειτουργία και βλέποντάς το τώρα ερειπωμένο διαπιστώσαμε πόσο διαφορετικό έχει γίνει στη μορφή και στις λειτουργίες με το πέρασμα του χρόνου.

Ο μόλος πλέον σε συνδυασμό με ένα διαλυμένο αυτοκίνητο και ένα σκουριασμένο πλοίο δεξιά και αριστερά αντίστοιχα δημιουργεί μια εικόνα εγκατάλειψης και αποσύνθεσης. Ταυτόχρονα, διάφορα σκουπίδια όπως πλαστικά μπουκάλια και σακούλες στα βράχια φανερώνουν ίχνη ανθρώπινης παρουσίας και το προκάτ σπίτι που βρίσκεται απέναντι δημιουργεί ένα είδος καταφυγίου σε κατατρεγμένους περαστικούς. Αν επικεντρωθούμε σ'αυτό που παλιότερα αποκαλούνταν μόλος παρατηρούμε τη διαφορετική μορφή και σημασία που έχει αποκτήσει. Η ζωή στο χώρο δεν έπαψε να υπάρχει αλλά δεν είναι τόσο φανερή όσο πριν. Μοναδικό στοιχείο που δίνει αέναη κίνηση στο χώρο είναι το νερό που παράλληλα αποτελεί και καταστροφικό στοιχείο για την κατασκευή.Καθώς σκάει το κύμα το νερό διαπερνάει τη μεταλλική κατασκευή. Αυτό που τραβάει περισσότερο το βλέμμα είναι το παιχνίδισμα του κύματος που εισχωρεί στο μεταλλικό πλέγμα και χάνει την έντασή του.

Σάββατο, 7 Ιουλίου 2007,17:00
Έχοντας αποκτήσει μια οικειότητα με το χώρο, αποφασίσαμε να επισκευτούμε για τρίτη φορά το χώρο, να τον ερευνήσουμε βαθύτερα κάνοντας σκίτσα και να βιώσουμε τα συναισθήματα που μας προκαλεί την ώρα του ηλιοβασιλέματος. Ακόμη, με την παρατεταμένη παραμονή μας βγάλαμε κάποια συμπεράσματα για τα στοιχεία που μαρτυρούν την τωρινή ζωή που συνεχίζεται αυτόνομα χωρίς να διατηρεί πολλούς δεσμούς με την παλαιότερη.

Γενικότερα, η ζωή στο χώρο δεν είναι εμφανής αλλά μετά από τρεις επισκέψεις μας διαπιστώσαμε κάποια κρυμμένα ζωτικά στοιχεία όπως μία φυτρωμένη ντομάτα ανάμεσα στα μπάζα. Πιο συγκεκριμένα γύρω από το μόλο ένας κάβουρας έκανε δειλά δειλα την εμφάνισή του. Λίγα εκατοστά πιο πέρα μια σαλιάρα κολυμπούσε κατά μήκος των βράχων και ένας κοκοβιός με έναν σπάρο έδειξαν να ενοχλούνται με την παρουσία μας.Όσον αφορά την ανθρώπινη παρουσία, περιστασιακά εμφανίζονταν ψαράδες και κάποιοι άλλοι βιαστικοί περαστικοί.

Αυτό που αποκομίσαμε μέσα από αυτήν την έρευνα ήταν να αντιληφθούμε τη σχέση παρελθόντος-παρόντος μιας περιοχής μέσα από ανθρώπινα ίχνη (σημείωμα αυτοκτονίας,έγγραφα, πετονιές,αυτοκίνητο κτλ) δηλωτικά των δραστηριοτήτων που γίνονταν στο χώρο.

• ΣΥΝΟΜΙΛΙΕΣ ΜΕ ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΥΣ
• ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ